In gesprek met psycholoog Ellen Huijsmans
Weet u het nog? Het moment dat u dacht: wat zou het toch leuk zijn om samen te wonen met mijn lief. Hoe lang dat ook geleden is, er is bijna altijd een manier om dat verliefde gevoel van vroeger terug te krijgen, zegt relatietherapeut Ellen Huijsmans. ‘Aan je relatie moet je blijven werken, elke dag weer.’
Regelmatig krijgt psycholoog Ellen Huijsmans partners op bezoek die in strijd zijn met elkaar. ‘Het gaat er vaak om wie van de twee gelijk heeft,’ zegt Huijsmans, die sinds 2009 haar eigen praktijk heeft in het Utrechtse Oudwijk.
Voor veel geliefden is het een stap om überhaupt het gesprek aan te gaan. Zéker als dat met hulp gaat van een professional. Wat Huijsmans is opgevallen, is dat jonge stelletjes vaak heel snel weer verder kunnen, samen. Bij oudere mensen is het moeilijker om problemen op te lossen. ‘Vaak denken zij: we zijn al zó lang bij elkaar, we hebben niemand nodig. Maar om je relatie leuk te houden, moet je blijven werken. Elke dag weer.’
Ook de slechte momenten
Voor mensen die gaan samenwonen is het soms best even wenen, erkent Huijsmans. ‘Vooral als het de eerste keer is. Dan weet je nog niet hoe zo’n familiestructuur, die je eigenlijk alleen kent vanuit je jeugd, precies werkt. In het begin van je relatie, als je net gaat daten, zie je vooral elkaars mooie kanten. Maar als je samenwoont krijg je óók de slechte momenten erbij: als de ander chagrijnig is, of een kater heeft. Soms vergeten mensen om moeite te blijven doen voor hun partner. Als dat lang genoeg duurt ben je meer huisgenoten dan geliefden.’
Je voorkomt dit door ‘kwalitatieve tijd’ met elkaar door te brengen, vertelt Huijsmans. ‘Het is prima om een leven náást je partner te hebben, maar vergeet niet om óók leuke dingen te doen samen. Ga uit eten, naar het theater of plan een vakantie.’ En doe thuis niet altijd die makkelijke slobberbroek aan, geeft Huijsmans haar cliënten weleens mee. ‘Of doe een lekker luchtje op. Verras je partner.’
Een ander belangrijk punt is dat stellen soms vergeten te praten. Dan zitten ze op de bank voor de tv of achter de computer, zonder met elkaar in gesprek te gaan. Terwijl praten juíst zo belangrijk is.
Waar het volgens Huijsmans uiteindelijk om gaat, is dat je partner ‘die ene speciale’ moet blijven. ‘Met je geliefde deel je meer dan met je vrienden of familie. Niet alles, maar wel heel veel. Je partner heeft iets dat niemand anders heeft. Dat maakt hem of haar uniek.’
Twinkeling in de ogen
Aan stellen die vaak heel lang samen zijn zie je soms dat ze elkaar in de loop der tijd zijn kwijtgeraakt. Soms zijn ze niet meer bereid om in hun relatie te investeren, zegt Huijsmans. ‘Dan heeft relatietherapie geen zin. Maar als ze dat wel zijn, vraag ik soms: ‘Weet je nog, twintig, dertig jaar geleden, toen je je partner voor het eerst zag? Wat dacht je toen?’ Soms zie je dan een twinkeling in de ogen opkomen, door de herinnering aan die eerste verliefdheid. Soms is dat ook heel confronterend, omdat mensen dan denken: dit komt dus nooit meer terug.’
Maar dat is onjuist, concludeert Huijsmans. ‘Die verliefde gevoelens kunnen soms best terugkomen. Het lukt niet altijd, maar elke keer dát het lukt, is geweldig. Soms kan de liefde écht weer opbloeien, doordat je samen iets bijzonders meemaakt. En ook al is het misschien iets anders dan de prille verliefdheid van een puber, het zorgt er wel voor dat je je realiseert waarom je ook alweer bij je geliefde bent.’
Quirinus Martijn © Utrecht, april 2015
Ik vraag mijn vriendin zeg dat ze geen gevoel meer voor mij heb maar wij kussen elkaar nog wel maar ze zeg dat ze het voor de kinderen doet maar als de kinderen er niet in huis is dan geven wij elkaar steet kus en en knuffel dan denk ik dan moet er toch nog wat in zitten toch en ga ook nog soms met elkaar weg maar het blijf alleen kussen of knuffel dan denk ik zit er toch wat in en wij slapen ook nog wel bij elkaar maar ze kan ze zegt dat ze er tijd voor wil geven maar is zwaar wandt ze wil ook niet dat ik ergens anders ga slapen ze moet gewoon over naar denken maar het mij wel zeer dat ik met geen over mag praten en zij wil er ook niet over hebben ze wil nog over naar denken maar ze wil geen hulp ze wil zelf kijken als er samen uit komen maar ik vindt kloten dat het mij zeer doet wij zijn 18 jaar bij elkaar maar dat zegt niks ik hoop dat er een tip kan geven hoe ik er mee overweg mee kan en wat ik moet doen